جای تو خالیست
و کسی دیگر به من نخواهد گفت:
چه عجب مشتی رجب...
و من دیگر هرگز درپاسخ به این جمله نخواهم خندید...
جای تو خالیست
و دیگر کسی احوالمان را چون تو نخواهد پرسید
جای تو خالیست
در دید و بازدید های نوروز
و من تازه باورم شد که دیگر به خانمان نخواهی آمد
و چه تلخ است این باور
جای تو خالیست
و دیگر کسی در مقابل پرسشهای تو
تلخ نخواهد شد.
جای تو خالیست
و دیگر ضربه های قوی دست تو را
پشتم احساس نخواهم کرد.
جای تو خالیست
و کودک دایی من
دیگر صدای تو را نخواهد شنید
وقتی اشعار کودکانه ات را برایش میخوانی
دیگر دستان تو را لمس نخواهد کرد
جای تو خالیست
و دیگر تابشت را حس نخواهم کرد
تو دیگر همیشه بارانی...
چوب لباسی خالیست
و من در حسرت حضور تو
امروز دو پاییز را پشت سر گذاشتم
تو در غمگین ترین فصل سال رها شدی...
و من
همیشه در حسرت خداحافظی با تو خواهم ماند...
پ.ن:تقدیم به بابابزرگم که وقتی رفت تازه فهمیدم چقدر به بودنش نیازمندم.امروز دومین سالگردش بود و من صدای ضبط شده اش را گریستم...
یاد بابام افتادم،خیلی وقت رفته یه روز یکی گفت بهم: جاش و پر میکنم برات ،اما..... وقتی تو باغچت یه حفره ی بزرگ هست،از هر قسمت این باغچه بخوای خاک بیاری بازم یه جای دیگه رو خالی میکنی. دلتنگش شدم باز ،این روزا م که عجیب داغونم.سپاس
وقتی به سنگ تمام سفیدش نگاه کردم تازه باورم شد که دیگه نمی بینمش..
وقتی عید اومد و فهمیدم دیگه نمیاد خونمون تازه درد نبودنش باورم شد
بازم متنت و خوندم. دیروز سر خاکش بودم چرا بعد 19 سال هنوزم نبودنش سخته؟ عاشورا 19مین سالگردشه و من انگار تازه از دستش دادم
از دست دادن همیشه سخته...
اینکه باور کنی از دست دادی از همه چی سختتره
تمومش کردددددددددددم،داستان و میگم. بابام بهم حس داد
تو که با این پستت بنیادی کار کردی و گند زدی به روزگارم.
یاد مادربزرگم افتادم که دو سال پیش مرد. دو روز بعد مردنش بهم گفتن که چی شده. حتی قدرت گریه کردن نداشتم و هنوزم که هنوز ه براش گریه نکردم( دقیقا همون چیزی که خودش ازمون می خواست) نه اینکه دلم نخواد واقعا قدرت این کارو ندارم و وقتی یادش میوفتم فقط بغض می کنم.
این روزها کار من همین شده:گند زدن...
سلام
خوبی؟ ما که خیلی تعریفی نداریم
عجب ژایان وحشتناک و تکان دهنده ای داشت!!!
این روزا من از همه بدترم...
پایان تکان دهنده رو من داشتم...
بابابزرگ من که زنده س و خیلی ها قدرشو نمیدونن. زمانی سرشون به سنگ میخوره که خیلی دیر شده. شعر غمگینی گفتی ولی حق مطلبو ادا کردی.
بابابزرگ منم همینجوری بود و هست...
اون محبتهاش خاص خودش بود و این درک ویژه ایی میخواست که خیلی ها نداشتند...
شاپرک، شاپر شعرای منی
تمومه غم توی دنیای منی
شاپرک سهم من وتو غصه هاس
دیوار سنگیه ما، رو به خداس
شاپرک دنیا همش، بازی، فریب
دل آدما با هم دیگه غریب
چشمای روبه خدا تر نمی شه
زمون در به دری سرنمی شه
حالا ای شاپر تنهای خیال
گل بی خارمن ای سهم محال
چشمای خستت و درمونش بکن
دل رنجورت وآرومش بکن
نذار از در به دری خسته بشه
لبای غزل خونش بسته بشه
بذار آسمون براش آبی بشه
اشک دنیای چشاش جاری بشه
بذارازهرچی دلش گرفته بود
گله رو سر بده و خالی بشه
پیشکش
ممنونم....
این تیکه اش رو خیلی دوست داشتم:
حالا ای شاپر تنهای خیال
گل بی خارمن ای سهم محال
چشمای خستت و درمونش بکن
دل رنجورت وآرومش بکن
نذار از در به دری خسته بشه
لبای غزل خونش بسته بشه
بذار آسمون براش آبی بشه
اشک دنیای چشاش جاری بشه
بذارازهرچی دلش گرفته بود
آفتاب کنار برو جلوی ابرها را نگیر
مثل همیشه عالی...
چرا کم پیدا بودی این قدر... دلم واست تنگ شده بود
اینو یادته؟ خوبی امیر خان....
امیر یادم نمیره...
یادم نمیره وقتی سایه اش رو از پشت در می دیدم و کلاهش روی سرش بود...
یادم نمیره شعرهایی که برات میخوند....
از دست دادن همیشه سخت بوده و کنار اومدن با اوضاع سخت تر. ولی آدم مجبوره با دنیا کنار بیاد وگرنه اون با قدرتی که داره آدم رو از پا در میاره . آروم باش و به خوبی ها فکر کن و یاد آدمای خوب رو زنده نگه دار اما سعی کن تاثیر منفی رو روحیت نزاره چون اونوقت زندگی واست تلخ تر میشه و شایدم تحمل آدما سخت تر ... به این فکر کن که ما آدما دائم در حال از دست دادنیم پس بدون فقط تو تنها نیستی. تلاش کن خودتو بسازی دوباره تا از شادی تو بقیه اعضای خونواده هم خوشحال باشن. طولانی ترین نظری بود که دادم اما خالصانه بود.